zaterdag 24 januari 2015

‘Drie minuten’ verwijderd van een wereldramp. Delegatie Amerikaanse legertop in Kiev


Vorige week kwam het Bulletin of Atomic Scientists, in 1945 opgericht door Amerikaanse atoomgeleerden, met een verontrustend bericht. De klok die aangeeft hoeveel minuten we (figuurlijk) verwijderd zijn van een ramp die een eind maakt aan alle leven op de planeet, staat op 3 voor 12. Het beste punt dat we in dit opzicht bereikt hadden was 1991, toen de Sovjet-Unie instortte: 17 voor 12. Daarna is de VS met gebruikmaking van de NAVO begonnen aan een opmars richting de Russische grens die de wereld aan de rand van een nucleaire confrontatie heeft gebracht. En als we dat al weten te vermijden, dan zal het klimaat ons de das om doen. 
Tijd dus om generaal Fred Hodges (foto), commandant van de Amerikaanse strijdkrachten in Europa, naar Kiev te sturen.


De NAVO-opmars is één aspect van de levensbedreigende situatie; de andere is het volledig falen van de regeringen om koers te zetten naar een groene economie. Alleen al afgelopen jaar is er weer $660 miljard geïnvesteerd in nieuwe bronnen van olie en gas. Als ik ’s zomers in de buurt van Alkmaar fiets zie ik zelfs bij ons een afgeschermd complex ter grootte van een voetbalveld, met een boortoren eruit stekend, waarvan ik bij navraag heb vernomen (het is helemaal met anonieme schermen afgezet) dat het hier gaat om schaliegas/-oliewinning. Dus terwijl twee-derde van de huidige, met conventionele middelen te winnen mondiale olie- en gasreserves eigenlijk in de grond zouden moeten blijven om ons van een klimaatcatastrofe af te houden, gaan we in drassig Noord-Holland het grondwater vervuilen met chemicaliën om nog extra olie en gas lang on-conventionele weg te winnen.

Alle regeringen ter wereld dragen in bijna gelijke mate verantwoordelijkheid voor deze catastrofale zelfmoordpolitiek.

Maar het Westen is verantwoordelijk voor de nieuwe kernwapenwedloop. ‘Poetin’ kan hooguit verweten worden dat Rusland hierop reageert door net als in de Sovjettijd de handschoen op te pakken. Omdat Rusland een veel zwakkere economische basis heeft dan de VS en de NAVO-landen, zal het iedere wedloop, zolang die ‘economisch’ blijft, verliezen. Gaat het mis, dan gaan we er allemaal aan.

De werkelijke waarschuwingstijd komt overigens griezelig dicht in de buurt van de figuurlijke 3 minuten, nl. 15 minuten—één vergissing, een computerfout, een Christelijke fundamentalist in de VS, of een dronken officier in Rusland… Onwillekeurig denk je aan Stanley Kubrick’s meesterwerk, ‘Dr. Strangelove’, een film die nieuwe generaties ook moeten zien.

Dat de klok van 17 oor 12 naar 3 voor 12 is gegaan tussen 1991 en nu, heeft maar één oorzaak en dat is de NAVO- en EU-politiek om Rusland klem te zetten. Over de brutale staatsgreep in Oekraïne in februari vorig jaar is begin deze maand in de New York Times een knap stuk verschenen. Knap, omdat de schrijvers natuurlijk lippendienst bewijzen aan het nieuwe-Koude-Oorlogsmantra dat alles wat uit Russische hoek wordt beweerd, leugenpropaganda is, maar ze hebben toch hun werk gedaan. Zo is uitgezocht dat terwijl de ministers van buitenlandse zaken van enkele EU-landen een akkoord bereikten met Janoekowitsj, er parallel overleg plaatsvond in de Duitse ambassade in Kiev, op ambassadeursniveau.

Hoe het mogelijk is dat een bijeenkomst van ambassadeurs er een van ministers met de president met succes kan doorkruisen is misschien te verklaren uit het feit dat hier de VS wèl vertegenwoordigd was. Van Oekraïense kant was aanwezig de oprichter van de neofascistische Svoboda-partij (dit wordt er even niet bij verteld), Andriy Paroebiy, compleet met bivakmuts. Paroebiy, hier alleen aangeduid als veiligheidschef van de Maidanbezetters, dreigde daar dat de wapens die door zijn aanhangers waren buitgemaakt in Lviv, naar Kiev zouden worden overgebracht als het Westen voortging met Janoekowitsj te onderhandelen. Aangezien er al een bloedbad was aangericht onder demonstranten èn politie (volgens de Estse minister van buitenlandse zaken, door de Maidanbezetters, en als Paroebiy daarvan de ‘veiligheidschef’ was, dus onder zijn verantwoordelijkheid), werd dit serieus genomen.

Intussen was Janoekowitsj na ondertekening van het akkoord met de EU vertrokken naar de Donbass, zijn thuisbasis; de oproerpolitie begon, doordat verdere instructies uitbleven, weg te smelten. In Kiev werd vervolgens de macht overgenomen door Paroebiy, Yatsenyuk, en hun aanhangers.

Nogmaals, het lezen van zo’n reportage vereist enige achtergrondkennis, anders snap je niet helemaal welke politieke en internationale krachten de verschillende personages vertegenwoordigen. Of waarom de VS niet met Janoekowitsj onderhandelde, maar wel in de Duitse ambassade met Paroebiy. Maar het laat je toch achter met het gevoel dat deze journalisten hun beroep serieus opvatten, binnen de grenzen van wat ze mogen schrijven.

Intussen gaan de Amerikanen het Oekraïense leger trainen, eerst in het Westen en dan richting de frontlijn. 4800 doden geteld, meer dan tienduizend gewonden, bijna een miljoen vluchtelingen. En drie voor twaalf.

Kees van der Pijl

Geen opmerkingen:

Een reactie posten